Helô, Bryony ydw i a dw i’n fyfyriwr PhD ail flwyddyn ym Mhrifysgol Caerdydd. Dw i wedi bod yng Nghaerdydd tua 10 mlynedd bellach. Gwnes fy ngradd israddedig yma ac yna gweithio am rai blynyddoedd fel gweithiwr cymorth a chynorthwyydd ymchwil. Mae fy ymchwil yn edrych ar deuluoedd lle mae gan riant iselder a’r effaith mae hyn yn ei gael ar y rhiant a’r plant dros amser, pwnc dw i’n poeni llawer amdano. Dw i hefyd yn gweithio’n rhan-amser fel Hyrwyddwr Lles, yn cynnal boreau coffi a digwyddiadau i fyfyrwyr ôl-raddedig eraill.
Cawsom ein ci, Bernard, ar ddiwedd 2020, yn ystod y cyfnod clo, ychydig ar ôl i ni brynu ein tŷ cyntaf a gohirio ein priodas. Roedd gymysgedd o fisoedd gydag isafbwyntiau ac uchafbwyntiau a dweud y lleiaf. Mae sawl cyfnod mewn bywyd ci bach, gan gynnwys yr ychydig ddyddiau cyntaf hoffus, a ddisgynnodd yn fuan i gyfnod y cythraul siarc, a ddilynwyd yn fuan gan y cyfnod credu eich bod yn ddiogel pan nad ydych ac yna’r cyfnod glasoed gwrthryfelgar anochel a thragwyddol.
Mae’n dair nawr ac ni fyddwn yn ei newid am y byd. Mae’n dod â chymaint i’n bywydau. Gall gwneud PhD deimlo’n ynysig, yn rhwystredig ac yn ddiddiwedd. Mae Bernard yn gydymaith ar ddyddiau pan dw i’n teimlo’n unig, mae’n mynnu sylw trwy neidio arnaf pan dw i’n cael diwrnod gwael, sydd bob amser yn gwneud i mi wenu, ac mae’n fy annog i werthfawrogi’r pethau bychain sy’n digwydd ar hyn o bryd. Mae cael ci sydd angen llawer o ymarfer corff yn fy nghael i allan o’r tŷ am dro, sy’n bwysig iawn i roi seibiant i mi o’r ymchwil ac yn gadael i mi fyfyrio ar yr hyn dw i’n gweithio arno. Yn aml, byddaf yn dod yn ôl i weithio wedyn gyda meddylfryd cliriach a mwy o gymhelliant.
Fe wnaethon ni achub ci arall yn gynharach eleni, nad oedd wir wedi’i gynllunio, ond mae wedi setlo i’n bywydau’n hawdd iawn. Mae Alfie yn hŷn ac yn debyg iawn i gath. Mae’n eistedd wrth fy ymyl pan dw i’n gweithio o gartref, mae wrth ei fodd yn cael ei godi a’i gofleidio, ac yn chwyrnu’n uchel iawn. Maen nhw’n dod ymlaen yn dda ac yn gwmni i’w gilydd pan fyddwn ni allan.
Mae rhai dyddiau yn ddyddiau gwael, a dw i’n teimlo dan straen oherwydd y cyfrifoldeb o gael dau gi ar ben popeth arall. Gallai ein bywydau, efallai, fod yn haws heb orfod meddwl am ofal cŵn os byddwn yn mynd i ffwrdd na chostau bwyd neu yswiriant. Ond a dweud y gwir, mae’r rhan fwyaf o’r pethau hynny’n disgyn i’w lle ac rydyn ni’n gwneud iddo weithio. Maent yn hanfodion.
Nawr nid wyf yn argymell bod pob myfyriwr PhD yn cael ci bach. Am chwe mis buom yn symud ein bywydau i weithio o gwmpas Bernard, ac roedd yn anhrefn pur. Dw i’n meddwl fy mod yn falch fy mod wedi dechrau’r PhD pan oedd ychydig yn hŷn. Nid yw’r cyfan ychwaith yn berffaith ac yn ddelfrydol; rydym wedi gwneud peth cyfaddawdu o hyd. Cawsom y weledigaeth hon o gael ci a mynd ar lawer o heiciau ac archwiliadau ar draws Cymru. Fodd bynnag, pylu’n gyflym wnaeth hyn pan welsom fod Bernard yn hoffi bugeilio defaid ac yn tynnu’n wallgof ar y tennyn … ac mae Alfie yn casáu’r glaw – cŵn perffaith yng Nghymru!
Ar ddiwedd y dydd, nid yw PhD yn hawdd.
Mwynhewch y lluniau o’r cŵn a phob lwc gyda’ch taith PhD!
